Tot stomme verbazing van Gerard Noordman ('ik val hier uit mijn klompen') signaleert de drone binnen een mum van tijd een piepklein nestje met jonge vogels tussen het lange gras. Het zijn geelgors-kuikens.

Gerard weet genoeg. Voortaan laat hij geen gras meer maaien zonder eerst met een drone over het perceel te zijn gevlogen. Hij liep altijd al door zijn percelen om reekalfjes te redden, maar met een drone met een warmtebeeldcamera is dat stukken gemakkelijker.

Gerard is niet in dienst van Natuurmonumenten of Staatsbosbeheer. Hij is agrariër. En toch ook natuurbeheerder, dat mag duidelijk zijn.

De familie Noordman; Gerard, zijn vrouw en zonen, krijgt hulp van Weidevogelvereniging Reusel bij het zoeken naar een nest met wulpen op zijn land. De drone heeft het nest snel gelokaliseerd. Een flinke strook grond rondom het nest wordt niet gemaaid. Gerard zet er zelfs een stroomraster omheen om de eieren te beschermen tegen katten, steenmarters, vossen en andere predatoren die rondscharrelen in de omgeving van zijn boerderij.

Het helpt. Slechts een van de eieren bleek vruchtbaar, maar dat jong heeft het gered en is uitgevlogen. Het is geringd (nr. H73) dus het is spannend of hij volgend jaar de natuurvriendelijke geboortegrond weet terug te vinden.

Eerder al ben ik met Gerard gaan kijken naar zijn laaggelegen graslandpercelen waar hij een systeem heeft ontwikkeld dat het perceel vochtig houdt. Hier, pal tegen de Sterkselsche Aa in (uiteraard) Sterksel bloeien zelfs orchideeën. Door een hoog organisch stof gehalte van al zijn graslandpercelen zijn ze beter bestand tegen de klimaatverandering en hebben ze minder mest nodig.

De familie Noordman heeft zo veel mogelijk weidegang voor het vee. Doordat urine en mest apart worden gedropt is er veel minder vorming van ammoniak dat vooral optreedt in een stalsysteem waarbij het in dezelfde put belandt.

Boeren én natuur; het kan zo mooi samengaan.



Column uit het Eindhovens dagblad van maandag 8 september 2025
door MARI DE BIJL